13 km, 3 uur 15 minuten
De eerste etappe plannen we op zondag 3 november. Er is een week eerder een mini meisje geboren bij Sander zijn broertje en schoonzus, dus we gaan ’s ochtends op kraamvisite. Lekker genieten van zo’n pril leven.
We rijden op tijd naar Winsum om de bus te kunnen nemen naar Pieterburen, waar de start van de tocht is. Ruim op tijd staan we bij de bushalte te wachten op het kleine 15 persoonsbusje wat ons naar Pieterburen gaat brengen. We eten de meegebrachte broodjes alvast op, het is per slot van rekening lunchtijd. Stipt op tijd komt de bus, er moeten meer mensen die kant op. Ik vraag aan de buschauffeur vier kaartjes voor ons en één voor de hond. De hond is gratis, zegt hij, maar je kunt niet met pin betalen… Oeps zeg ik, ik heb helemaal geen contant geld bij me!? Hij zegt, joh, geen probleem, ga lekker zitten. Anders moeten jullie twee uur wachten op de volgende bus 😉 Top! 
Na een kort ritje stappen we uit op het Pieterplein. We staan natuurlijk meteen op de goede plek, nemen wat foto’s van de start van het Pieterpad en beginnen aan de hand van de routebeschrijving te lopen, naar links… of toch naar rechts… Oh wacht, hier staat een bordje met een pijl. 
We beginnen te lopen maar aan het eind van de straat constateren we toch dat we de verkeerde kant op gelopen zijn. We lopen terug naar het beginpunt, maar daar blijkt het toch dat we de goede kant opgelopen zijn… maar het boekje zegt naar rechts…. Hè, het bordje zegt naar links, dus wat is het nou? Ik pak toch de gps route er bij en we zien dat we langs Domies Toen moeten lopen. De route is duidelijk veranderd sinds de laatste druk. Enigszins mopperend beginnen we dan toch maar aan de route… Maar deze is zo mooi door het Groningse land dat we merken dat die irritatie snel verdwijnt.
De jongens lopen mee (die gaan vast niet elke keer mee) en dat is even wennen. Als ik net zo zou rennen en draven als zij dan was ik al kapot na de eerste kilometer 😉
Na een paar kilometer ontstaat bij mij de eerste blaar dus ik probeer nog iets te redden met een pleister, maar helaas, dat is te laat. We lopen de laatste kilometers nog heerlijk in het zonnetje. Het is een afwisselende route door het mooie Noord Groningen. Grote borgen in het weidse landschap met Hollandse wolken luchten. 
In Winsum komen we langs een schuur waar een man een aantal motoren naar buiten aan het rijden is. De jongens raken met hem in gesprek en hij zegt, jullie mogen wel even binnen kijken hoor! Dat laten Sander en de jongens zich geen twee keer zeggen en duiken de schuur in die vol staat met allerlei motoren. 
Van oud tot nieuw, voornamelijk race modellen. We denken dat er wel een stuk of 30 staan. De man blijkt ook nog te racen en doet dat al een behoorlijke tijd. Na een tijdje besluiten we om hem niet langer op te houden en lopen verder, op zoek naar een café waar we eindelijk de welverdiende borrel mogen drinken. Bij café J&A is het erg druk, maar een behulpzame Winsumer zegt dat er nog wel een tafeltje vrij is achter in de zaak. Lekker aan het water, maar wel binnen, we bestellen een wijntje, een biertje, warme chocomel, een fristi en een borrelplank. We besluiten, als de borrelplank op tafel staat, dat dit een traditie gaat worden 😉 
We zoeken de auto op als we al het goede hebben genoten en gaan op huis aan. Volgende week de volgende etappe. Met of zonder kids, maar in ieder geval met de hond.